15 juni 2024

Stichting opkikker! Wat een fantastische organisatie!

Via de pedagogische medewerkster in het shared Care ziekenhuis, Vie Curi in Venlo werden we aangemeld bij stichting opkikker. Deze stichting heeft als doel een continue stroom van lichtpuntjes te bieden aan duizenden mensen per jaar. De mensen die van deze stichting een lichtpuntje krijgen aangeboden zijn mensen met een ziek gezinslid, zo kan het gezin toch “even” onbezorgd plezier hebben. En daar hoorden wij dus deze keer ook bij.

Wij hadden weinig weet van de stichting toen we aangemeld werden. Tijdens ons verblijf in Vila Pardoes was er een familie die razend enthousiast was over de stichting, maar omdat wij ons ook nog wel enigszins bezwaard voelden om dit soort initiatieven aangeboden te krijgen hadden wij ons hier verder niet in verdiept. Echter werd ik wel heeeel nieuwsgiering toen ik weken vooraf aan de dag van onze eerste kennismaking met een “opkikkerdag” een mevrouw aan de telefoon kreeg die mij het hemd van het lijf vroeg over de dingen die wij leuk vonden, graag deden, ons ontspanning boden en we spannend vonden. Een aardig gesprek was het, waarin ieder gezinslid individueel aan bod kwam om te peilen waar ze ieder van ons een plezier mee konden doen. Verbaasd en nieuwsgierig tegelijk bleef ik achter na dit eerste gesprek, in afwachting van wat dit gesprek ons op de dag zelf zou gaan brengen.

En uiteindelijk kwam daar dan de uitnodiging voor de Opkikkerdag. Op 15 juni mochten wij een hele dag gaan genieten, van wat? dat wisten we niet, dat was en zou een grote verrassing blijven tot op de dag zelf. Maar we mochten zelfs, vanwege de afstand die we moesten afleggen om op de locatie te komen, al een nachtje eerder komen en hadden een vakantiehuisje tot onze beschikking op de Eemhof (Centerparcs in Zeewolde) en mochten ook nog uitgebreid ontbijten op de dag zelf.

Eemhof Zeewolde

De Eemhof is de vaste centerparcs locatie waar de opkikkerdagen plaatsvinden. We kwamen hier op vrijdagmiddag aan, verkenden het park en settelden in ons huisje, we aten pizza in het Italiaans restaurant op het park en Fleur en Maxime hadden nog een heerlijke avond op het park, met zijn tweeën in een klimrek in een grote zandbak. Het was prachtig weer, de meiden waren vrolijk, Maxime was er goed aan, kortom, klaar voor een dag vol verrassingen.

De opkikkerdag brak aan

Na een uitgebreid ontbijt op het park mochten we ons melden op een locatie in het park. We hadden nog steeds geen idee… maar toen we dichterbij kwamen hoorden we op afstand toch wel wat lawaai en muziek. Eenmaal dichterbij gekomen kwamen we aan bij een rode loper, met een “echte Lakei” die iedereen persoonlijk ontving (met microfoon). Bij hem mochten de gezinnen die aankwamen zich melden. waarna zij ieder op unieke (door hen zelf gewenste) wijze werden welkom geheten. En zo kwam ook onze beurt. De Lakei informeerde vriendelijk naar de wijze waarop we welkom geheten wilden worden waarna we door de microfoon werden aangekondigd: “hier is de familie Wolters, en de familie Wolters wil graag “springend en dansend ontvangen worden”…….. en daar gingen we dan… we moesten de rode loper over, waarlangs aan beide zijden een lange rij vrijwilligers stond opgesteld die op ons verzoek, acuut in de “spring en dansmodus” schoot om aan onze wens te voldoen. Zonder terughoudendheid werd meteen een feeststemming ingezet! Wat een onthaal, de energie die daaruit ontstond was met geen pen te beschrijven” wat een positiviteit en wat een binnenkomer, de tranen stonden toen al in mijn ogen…. en dat was nog maar het begin….

Aan het einde van de rode loper kwamen we aan bij de vrijwilliger die ons deze hele dag zou gaan begeleiden “Luc”. En wat was hij een fantastisch goeie match voor ons!!

De eerste activiteit…. groter kon de verrassing niet!!!

Om 10.00 werden we na de rode loper binnen ontvangen met een kop koffie voor het welkomswoord. Ruud Sliphorst, het hart en oprichter van de stichting heette die dag ongeveer 60 gezinnen welkom. 60 ja! ongelofelijk, allemaal met een verhaal, velen met medische hulpmiddelen en gegarandeerd een hele organisatie om deze dag mogelijk te maken. (gelukkig waren deze voor ons niet meer noodzakelijk) Diep onder de indruk van een grote zaal vol met gezinnen pakte Ruud, heel kort, maar krachtig het woord om de gezinnen welkom te heten, niet teveel worden (zelfs heel weinig woorden) enkel het verzoek aan iedereen om te gaan GENIETEN van hun dag en zich naar de eerste activiteit te gaan begeven samen met je toegewezen vrijwilliger. En zo geschiedde. Wij liepen naar buiten, met Luc voorop onderweg naar…. we hadden echt geen enkel idee.

Onderweg naar de eerste locatie bleek dit toch wat ver lopen te worden de hele dag. We besloten toch even via de parkeerplaats te lopen om de bolderkar uit de auto te pakken voor Maxime, aangezien zij deze afstanden nog niet zo makkelijk en snel kon lopen. Met bolderkar vervolgden we daarna onze weg… Gaandeweg dacht ik dat we het park gingen verlaten richting het water ofzo. In de verte zagen we achter wat bomen een groot grasveld opdoemen, en toen zei Luc, jullie zullen nu wel langzaam begrijpen wat we gaan doen he? Maar eerlijk, we hadden ECHT geen idee, tot dat moment. Van achter de bomen hoorden we opeens een zwaar, kloppend geluid… en dat geluid kwam steeds dichterbij.. totdat we ze zagen……. TWEE HELIKOPTERS!!!! En die landden recht voor onze neus!! We waren met stomheid geslagen…. wij mochten als eersten die dag… 2 aan 2…. een helikoptervlucht maken!!!! Hoe gaaf is dat!! (en wat fijn dat ik dat gisteren niet wist want dan had ik mijn eigen zenuwen moeten onderdrukken om Maxime voor te bereiden 🙂

En daar gingen we dan hoor, we kregen Boarding tickets, kregen grote gehoorbeschermers op en we mochten instappen. Bart samen met Fleur en ik samen met Maxime. Wat een bizarre start van deze dag!!! Maxime keek haar ogen uit en vond het fantastisch!!! ( een snoetje en een ervaring om nooit te vergeten.)

En… the story continues

Na zo’n start zit je wel aardig in de stemming… en bied je ook geen weerstand meer tegen het vooruitzicht van nog meer verrassingen die eraan kwamen. Zo gingen we van “leren jongleren” als een circusartiest, naar een “lesje klimmen” voor Fleur en Bart, naar een “wellness en manicure” voor Maxime en mij waar ik een heerlijke gezichtsbehandeling kreeg en maxime mooie nagellak, naar een “cursus percussie” waarbij we ieder onze eigen trom kregen en ritmes aangeleerd kregen. (dat was nog moeilijker dan gedacht :-), we hadden een perfect verzorgde lunch waar we kennis maakten met Ruud Sliphorst zelf, die naast ons aan een tafeltje een bescheiden lunch nuttigde. Waarna we onze weg vervolgden naar een knutselsessie, een fotoshoot met ons gezin, een meet en greet met echte prinsessen en spannende wolven, de dames werden nog geschminkt en om 16.00 uur waren we moe maar vol nieuwe ervaringen en verhalen terug op de locatie waar we die ochtend ontvangen waren waar we vervolgens een heerlijk dinerbuffet aangeboden kregen. Het was prachtig, de dag, de organisatie, de ervaringen/ activiteiten, de energie van de vrijwilligers, de professionaliteit van de organisatie. Aan alles was gedacht en alles liep op rolletjes!!!

En toen…..

Na het diner was er nog een muzikaal entertainment en werd de zaal nog even op zijn kop gezet. Waarna we, na een voor ons redelijk abrupt einde opeens afscheid moesten nemen van onze vrijwilliger. Dat was toch een beetje raar na een dag waarop we zo genoten hebben, onder andere door zijn positieve vibe. Maar goed, we accepteerden het afscheid, en dachten dat dit het was… we vertrokken naar de auto, met het idee dat we gewoon naar huis zouden rijden, maar bij het vertrekken bleek dat we maar 1 kant op konden met de auto en toen eindigde deze dag, nog bijzonderder dan hij begon (voor zover dit kon)…. Al

Alle auto’s reden stapvoets (of nog langzamer) door een lange erehaag van alle vrijwilligers die deze dag voor iedereen mogelijk had gemaakt. Een grote springende hossende massa mensen, mascottes, vrijwilligers, prinsessen en wolven, de lakei, etc etc…. de mensen hadden parapluutjes in de vorm van en zon vast die allemaal op en neer bewogen, ze zongen, sprongen en dansten. Toen wij aankwamen werd Fleur door Ruud uit de auto gehaald en mee de menigte in getrokken, mee hossen en springen en na een flink feestje werden we overmand door emoties toen ook Luc ( onze vrijwilliger) nog aan het einde van de hossende menigte stond om afscheid van ons te nemen. ( ik voel de emotie nu nog nu ik er weer aan terug denk)

Tranen van dankbaarheid

Wat een dag, wat een mooi moment, wat een belevenis, wat een organisatie, wat een stichting. Het was allemaal zo mooi, zo lief, zo positief en vol energie dat we ons zo dankbaar en onder de indruk voelden dat de emotie even de overhand kreeg. ( ik denk dat ik nog een half uur nodig heb gehad onderweg om te stoppen met huilen….) Het was een heerlijke dag, een dag waarop we als gezin weer even “gewoon” waren, even vergeten wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is, genieten van onze meiden, en onze kleine meid die een TOPDAG had ondanks het feit dat we nog middenin haar behandeling zitten. Dat dit kon en dat op deze dag alle puzzelstukjes op hun plek leken te vallen was zo mooi, daar zullen we nog heel vaak met een warm hart aan terugdenken!!! Dankjewel Stichting opkikker!!!!

Oproep:

Als je hebt mogen deelnemen aan een opkikkerdag word je als gezin automatisch “ambassadeur”. Het idee hierachter is om een “keten van kracht” te vormen waarin je mag deelnemen maar ook kunt bijdragen. Bijdragen kan onder andere door het inzameling van oude telefoons, cartridges, oude tablets, laptops en statiegeld, deze kunnen dan worden ingeleverd op een volgende opkikker ambassadeursdag.

Hebben jullie oude telefoons liggen waar jullie niets meer mee doen, zouden jullie die dan onze kant op willen laten komen, dan zorgen wij dat deze bij deze fantastische stichting terecht komen!!! Alvast heel erg bedankt!!! ( voor ons adres, stuur me aub een mailtje )

Bart & Janine